Er zaten zeven kikkertjes al in een boerensloot
Die waren vrij tevreden met hetgeen die sloot ze bood
Ze hadden er wat vrinden - ze kwaakten, ze beminden
Gelijk natuur dat wil
De vaders vingen vliegjes - de moeders maakten wiegjes
Voor hun prille dril
Toen bouwden zeven mannetjes een huisje aan de sloot
Die hadden hersenpannetjes vol plannetjes, zogroot
Die bouwden daar hun stroopjes - ze bouwden isotoopjes
Ze speelden er met vuur
En mengden in hun potjes - als minuscule godjes
Geheimpjes der natuur
Er waren zeven mannetjes, die speelden leentjebuur
Ze leenden kleine kooltjes uit de kachel der natuur
Maar toen ze erin pookten - een fikkie ervan stookten
Werd gauw de vlam te groot
En ondanks hun getover - kookten de potjes over
En 't schuim liep in de sloot
Er zwommen scheve kikkertjes al in een boerensloot
Hun paatjes keken droevig naar hun kromgegroeide poot
'Ik denk', sprak een resolute, 'dat ik, pro juventute
Dit slootje maar ontruim
U ziet hier, mijne heren - de jeugd degenereren
Door d'invloed van het schuim!'
Wij zijn met heel veel kikkertjes in onze wereldsloot
Tot dusver heel tevreden met hetgeen de sloot ons bood
We hadden er wat vrinden, we kwaakten en beminden
We leefden er vrij ruim
Maar wordt ons dril geboren - met een poot en drie oren
Is dat de schuld... van 't schuim